30.10.10
25.10.10
22.10.10
BORIS GROYS/about mass production, copy and paste and 'the working body' today...
Boris Groys
Marx After Duchamp, or The Artist’s Two Bodies
And that is precisely what hundreds of millions of people around the world do every day in the context of contemporary media. As masses of people have become well informed about advanced art production through biennials, triennials, Documentas, and related coverage, they have come to use media in the same way as artists. Contemporary means of communication and social networks such as Facebook, YouTube, and Twitter offer global populations the ability to present their photos, videos, and texts in ways that cannot be distinguished from any post-Conceptualist artwork. And contemporary design offers the same populations a means of shaping and experiencing their apartments or workplaces as artistic installations. At the same time, the digital “content” or “products” that these millions of people present each day has no direct relation to their bodies; it is as “alienated” from them as any other contemporary artwork, and this means that it can be easily fragmented and reused in different contexts. And indeed, sampling by way of “copy and paste” is the most standard, most widespread practice on the internet. And it is here that one finds a direct connection between the quasi-industrial practices of post-Duchampian art and contemporary practices used on the internet—a place where even those who do not know or appreciate contemporary artistic installations, performances, or environments will employ the same forms of sampling on which those art practices are based. (And here we find an analogy to Benjamin’s interpretation of the public’s readiness to accept montage in cinema as having been expressed by a rejection of the same approach in painting).
Read furher
Marx After Duchamp, or The Artist’s Two Bodies
And that is precisely what hundreds of millions of people around the world do every day in the context of contemporary media. As masses of people have become well informed about advanced art production through biennials, triennials, Documentas, and related coverage, they have come to use media in the same way as artists. Contemporary means of communication and social networks such as Facebook, YouTube, and Twitter offer global populations the ability to present their photos, videos, and texts in ways that cannot be distinguished from any post-Conceptualist artwork. And contemporary design offers the same populations a means of shaping and experiencing their apartments or workplaces as artistic installations. At the same time, the digital “content” or “products” that these millions of people present each day has no direct relation to their bodies; it is as “alienated” from them as any other contemporary artwork, and this means that it can be easily fragmented and reused in different contexts. And indeed, sampling by way of “copy and paste” is the most standard, most widespread practice on the internet. And it is here that one finds a direct connection between the quasi-industrial practices of post-Duchampian art and contemporary practices used on the internet—a place where even those who do not know or appreciate contemporary artistic installations, performances, or environments will employ the same forms of sampling on which those art practices are based. (And here we find an analogy to Benjamin’s interpretation of the public’s readiness to accept montage in cinema as having been expressed by a rejection of the same approach in painting).
Read furher
21.10.10
17.10.10
16.10.10
Copy the helmet of Darth Vader (Michael Rakowitz)
Darth Vader and Star Wars inspired Saddam Hussein Iraq army.
14.10.10
no more excuses
gesprekken over het publiceren van artistiek onderzoek
Maurizio Nannucci (°Firenze, 1939) is een pionier van de concrete en visuele poëzie.
Vanuit zijn thuisbasis Firenze onderhoudt hij sinds 1967 contacten met de internationale neo-avant-garde, en dit ondermeer via zijn alternatieve uitgeverij Exempla Editions, die de basis vormde voor de kunstenaarsgroep Zona en de Zona Archives, een omvangrijk archief van kunstenaarspublicaties en multipels. No More Excuses is Nannucci’s bijdrage aan de gesprekken die Track Report. Cahier voor artistiek onderzoek van de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten Antwerpen, organiseert.
Vanuit zijn thuisbasis Firenze onderhoudt hij sinds 1967 contacten met de internationale neo-avant-garde, en dit ondermeer via zijn alternatieve uitgeverij Exempla Editions, die de basis vormde voor de kunstenaarsgroep Zona en de Zona Archives, een omvangrijk archief van kunstenaarspublicaties en multipels. No More Excuses is Nannucci’s bijdrage aan de gesprekken die Track Report. Cahier voor artistiek onderzoek van de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten Antwerpen, organiseert.
Beleidsvoerders, docenten en onderzoekers aan de kunsthogescholen hebben al een tijd de mond vol van onderzoek in de kunst. Het ‘ontsluiten’ van de onderzoeksresultaten vormt een belangrijk aspect.
Dat gebeurt ondermeer via periodieke publicaties, tijdschriften en onderzoekscahiers.
Dat gebeurt ondermeer via periodieke publicaties, tijdschriften en onderzoekscahiers.
Maar hoe relevant zijn deze publicaties eigenlijk voor de hedendaagse kunst en het onderzoek in de kunst? Fungeren zij als artistiek platform of enkel als (zelf)promotie? Vervullen zij hun rol als snijpunt van praktijk en reflectie? Hoe verhouden zij zich tot de rijke traditie van neo-avantgarde kunstenaarspublicaties?
Deze en andere vragen komen aan bod op het panelgesprek dat Track Report naar aanleiding van het verschijnen van drie nieuwe nummers (door Johan Swinnen, Lieven Segers, Mark Luyten, Arthur Cools & Nico Dockx) organiseert. In de context daarvan stelden kunstenaar Nico Dockx en kunsthistoricus Johan Pas een tentoonstelling samen met inspirerende periodieke kunstenaarspublicaties van de laatste vijf decennia.
28 oktober 2010,
opening expo 17h, gesprekken 18h
Koninklijke Academie voor Schone Kunsten Antwerpen, Mutsaardstraat 31, 2000 Antwerpen (aula Pand / Wintertuin)
Voorstelling TR10/01 (Johan Swinnen), TR10/02 (Arthur Cools, Nico Dockx & Mark Luyten), TR10/03 (Lieven Segers)
moderatie: Thomas Crombez
Panelgesprek: Koenraad Dedobbeleer, Luc Derycke, Nico Dockx, Wilfried Huet, Els Roelandt en Boy Vereecken
(moderator: Johan Pas)
12.10.10
11.10.10
8.10.10
6.10.10
statistics on our blog
|
5.10.10
MDD - too too much much / Thomas Hirschhorn
Thomas Hirschhorn over het project TOO TOO – MUCH MUCH:
« Too Too – Much Much is een werk dat mijn richtlijn ‘Energy : Yes ! Quality : No !’ volgt. Er zijn twee ‘topics’ in dit werk. De eerste is gelinkt aan het motief : de drankblikjes, de consumptie, het teveel terwijl de tweede topic verband houdt met de taak van de kunstenaar om altijd teveel te willen doen, om niet tot de essentie te komen, om integendeel voorbij te gaan aan de essentie, om werkelijk te veel te doen. Deze twee topics vinden elkaar – desalniettemin – in één vorm. De Vorm Too Too – Much Much. De vorm van dit werk is eveneens een manifest voor de bevestiging dat de kunstenaarspraktijk noch theorie, noch pure praktijk is. Het werk van de kunstenaar moet absoluut verder gaan dan de theorie en de praktijk. »
« Too Too – Much Much is een werk dat mijn richtlijn ‘Energy : Yes ! Quality : No !’ volgt. Er zijn twee ‘topics’ in dit werk. De eerste is gelinkt aan het motief : de drankblikjes, de consumptie, het teveel terwijl de tweede topic verband houdt met de taak van de kunstenaar om altijd teveel te willen doen, om niet tot de essentie te komen, om integendeel voorbij te gaan aan de essentie, om werkelijk te veel te doen. Deze twee topics vinden elkaar – desalniettemin – in één vorm. De Vorm Too Too – Much Much. De vorm van dit werk is eveneens een manifest voor de bevestiging dat de kunstenaarspraktijk noch theorie, noch pure praktijk is. Het werk van de kunstenaar moet absoluut verder gaan dan de theorie en de praktijk. »
1.10.10
artistic method (avantgarde?)
"We soon moved to the idea of a collective and magazine. We needed a name and found it by utilising the precedent of Dada i.e. by opening a dictionary at random."There my finger alighted on icteric - meaning jaundiced and a cure for jaundice. Undoubtedly a happy accident; a kind of objective chance. We took on board much of the anti-art aesthetic - the jaundiced; but also the idea of the curative; thus we could indulge the luxury of continuing to make art.
See also earlier info on this link on our blog...
Uit Roy Hunt, Icteric and Poetry must be made by all / Transform the World: A note on a lost and suppressed avant-garde and exhibition.
See also earlier info on this link on our blog...
Uit Roy Hunt, Icteric and Poetry must be made by all / Transform the World: A note on a lost and suppressed avant-garde and exhibition.
Subscribe to:
Posts (Atom)